zondag 6 december 2015

onze pechvogel

Helaas bleef het afgelopen week voor onze jongste zoon niet bij alleen een tandarts bezoekje.
Donderdag middag was hij hard gevallen op zijn knie. Zelf had ik zo iets van opstaan en weer doorgaan. Zoontje hinkte wat naar huis en daar ging hij zitten. Normaal gesproken is hij een druk en bewegelijk jongetje nu zat hij toch wel verdacht rustig op zijn stoeltje.

Op het moment dat hij naar de wc wilde kon hij niet op zijn been staan hij tijgerde naar de wc op zijn buik. Ik tilde hem op de wc en haalde hem er ook weer af. Omdat meneer niet wilde eten zette ik een filmpje voor hem aan. Tegen de pijn gaf ik hem een zetpil. Om een uur of 7 bracht ik oudste naar bed en kleedde jongste beneden om. Hij wilde niet alleen zijn, hij wilde liever op de bank slapen. Nou ja prima. Ik had bedacht dat ik hem wel door kon leggen in zijn bedje als hij eenmaal in slaap gevallen was. Elke keer als hij even weg zakte werd hij al snel weer huilend wakker van de pijn. Ik besloot om hem nog een zetpil te geven. Ook viel het me op dat hij zijn beentje absoluut niet wilde strekken. Inmiddels was het al half 9 en wist ik me geen raad meer. Zoontje was ondanks de zetpillen steeds wakker van de pijn. Ik belde mijn moeder of ze langs kon komen om op te passen op oudste. Ik belde manlief op zijn werk om te vragen of hij eerder naar huis kon komen. Daarna maakte ik een afspraak bij de huisartsenpost.

Mijn moeder en broertje waren er een half uurtje later. En al snel stapte ook manlief binnen. Samen gingen we naar de huisartsenpost. Inmiddels lag zoontje heerlijk te slapen in de auto. Ook in de wachtkamer sliep hij heerlijk door bij manlief op schoot. Dit was toch wel een heel ander beeld dan ik thuis van hem had. Maar goed we waren er nu toch. De arts liep nogal uit en na 50 minuten waren we aan de beurt. Al slapend werd zoontje onderzocht en werd huilend wakker toen de arts aan zijn knie voelde. Ze vertrouwde het niet en we werden door gestuurd naar het ziekenhuis voor een foto.

Bij het ziekenhuis werden we al snel geholpen. Zoontje was inmiddels goed wakker geworden en vertelde eerst in geuren en kleuren hoe hij gevallen was en met zijn mondje/tandjes op tafel. Daarna gaf ik aan dat hij inderdaad al eerder gevallen was deze week maar dat we nu kwamen voor zijn knie. Er werden wat testjes gedaan en zoontje werd op zijn beentje neer gezet hij durfde eerst niet goed er op te staan. Na een paar keer 'oefenen' kon hij weer een paar stapjes zetten. Er werd geen foto gemaakt ivm straling. De arts gaf aan dat we het een aantal dagen moesten aan kijken. Mocht hij pijn aan blijven geven dan moesten we maar terug komen voor een foto.

Daarna werd zoontje nog helemaal van top tot teen nagekeken door een arts volgens het kindermishandeling protocol. Dat voelde eerlijk gezegd een beetje dubbel. Het idee dat ze ons in twijfel trekken en onze kinderen zouden mishandelen. Aan de andere kant de gedachte dat het dus nodig is omdat er mensen zijn die inderdaad hun kinderen pijn doen. Daar word ik verdrietig van.Uiteraard was er niets bij zoontje te zien en konden we naar huis toe. Al met al waren we blij dat we om een uur of 1 in bed lagen.

Vrijdag ochtend ging het al wat beter met zijn beentje. Hij wilde ook graag mee naar het Sinterklaas feest op de grote school bij zijn broer. Hij wilde dan wel graag in de kruiwagen ( kinderwagen). Dus kon ik nog heel last minute de kinderwagen/buggy van zolder plukken. Het feest was erg leuk en de jongens hebben er super van genoten. De rest van de dag probeerde zoontje zijn beentje steeds te ontlasten en deed erg voorzichtig. Zaterdag was er helemaal niets meer van te merken. Dus konden wij heerlijk sinterklaas vieren. Daarover morgen meer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten