maandag 6 april 2015

Logopedie

Sinds elke weken is onze oudste zoon begonnen met logopedie. Dachten wij de eerste keer nog dat we daar enkel heen zouden gaan voor zijn uitspraak en mond motoriek, werd ik daar toch flink verrast.

De eerste keer dat ik daar kwam stond werkelijk mijn hele wereld op zijn kop. Of beter gezegd vielen alle puzzel stukjes en gevoelens op de juiste plek. Ik heb altijd gezegd dat er iets is met oudste zoontje maar dat ik niet weet wat er aan de hand is. Deze logopediste kon mij alles haarfijn uit leggen en vertellen en ik moet zeggen dat was erg, heel erg confronterend maar ook heel fijn. Voor het eerst voelde ik mij begrepen ondanks dat ik amper iets gezegd had.

We werden binnen geroepen en zoontje wilde haar absoluut geen hand geven, aan kijken of tegen haar praten. Dus stelde ze mij eerst een paar vragen. Waarom is zoon door verwezen en wat hoop je dat ik kan doen? Wat is zijn naam, geboorte datum en algemene gegevens. Daarna brak langzaam het ijs en ging ze een gesprekje aan met zoontje, liet wat plaatjes zien en zoontje mocht dan vertellen wat hij zag. Bijvoorbeeld een tafel, olifant enz, dit om zijn uitspraak te testen. Daarna mocht zoontje met haar op de grond een spel doen. Dit wilde zoontje niet. In ieder geval niet alleen. Ik moest eerst op de grond gaan zitten en hij bij mij op schoot. De logopediste mocht niet bij hem in de buurt komen want anders was het foute boel. Ze vroeg me of dit normaal gedrag was voor zoontje, Ik gaf als antwoord dat hij inderdaad even moet wennen en dat het tijd nodig heeft. Of hij misschien als baby op de neonatologie heeft gelegen? Een vraag die ik totaal niet had verwacht maar ja inderdaad, Dat heeft hij. Ze keek zoontje aan en vroeg me is hij een huilbaby geweest? Ook dat kon ik alleen maar bevestigen hij huilde 12 weken lang zo'n 20 uur per dag.

Hoe gaat hij om met de  persoonlijke verzorging van zoon? Denk hierbij aan douche, tandenpoetsen aan en uit kleedden? Het enige wat ik kon zeggen, Dat is een drama. Goed zei ze, kom maar weer even op de stoel zitten ik heb namelijk nog wat vragen voor je. De kapper is zeker ook een hele strijd? Ja dat klopt. Ik had op dat moment werkelijk geen idee waar ze naar toe wilde. Ik had het gevoel dat ik in een vage film terecht was gekomen. En werkelijk alles wat ze opnoemde kon ik helaas bevestigen. Eten, drinken, aanraken, spelen met anderen kinderen, drukte, het idee hebben dat hij mij vaak niet hoort. En zo vroeg ze me het hemd van het lijf. Inmiddels liepen de tranen over mijn wangen, want hoe kon deze logopediste nou weten waar ik tegen aan loop met zoontje? En dat terwijl ik haar niet kende en ze pas een minuut of 10 mijn zoontje zag.

Wat ik denk waar je zoontje last van heeft is het verwerken van prikkels zei ze. Hij krijgt heel veel informatie binnen maar hij heeft geen idee wat hij dan met die informatie aan moet. Een aantal voorbeelden die ze me gaf was bijvoorbeeld dat hij het tikken van de klok net zo hard hoort als het gesprek die ik met hem probeer te voeren maar ook de radio die op de achtergrond aan staat en de auto die door de straat heen rijd. Hij heeft dan geen idee wat hij met welk geluid moet doen en hoe hij dat moet rangschikken op volg orde van nut. Dus dat ik tegen hem praat moet eigenlijk de boventoon zijn maar het kan zijn dat hij zich meer concentreert op de auto en daardoor zijn aandacht daar op gaat richten. Terwijl ik tegen hem praat staart hij dan naar buiten om te kijken of hij inderdaad ook de auto ziet, En hoort niet wat ik tegen hem zeg. Maar ook de dingen die hij ziet kan hij niet op de juiste volg orde in hokjes plaatsen, Vaak doet hij overdag de gordijnen dicht omdat 'hij niet houd van het zonnetje' zoals hij dat zegt. Combineer dit met de geuren die hij ruikt. Wat hij aan zijn lichaam voelt, Wat hij aanraakt maar ook de kleding die hij de hele dag om zijn lichaam heen voelt. Wij weten natuurlijk ook wel wanneer we kleding aan hebben of wanneer we naakt zijn. Maar hij is er zich dus de hele dag bewust van hoe zijn kleding voelt. Nu snap ik dus ook de mega drift buien die hij heeft omdat hij bepaalde kleding niet aan wil. Omdat het zeer doet en waarom hij al vanaf een leeftijd van amper 2 jaar zelf aan wijst welke kleding hij aan wil.

De logopediste gaf me een vragenlijst mee en een berg informatie. Ik heb dat allemaal eens rustig door gelezen thuis en alles viel op zijn plek. Dit is wat er aan de hand is met zoontje, Dit is precies waar ik tegen aan loop en waar we de vinger niet op konden leggen wat er nou aan de hand is. Zoontje heeft een sensomotorisch prikkelverwerkingsprobleem.

Een douche voelt waarschijnlijk aan voor zoontje alsof hij geprikt word door duizenden naalden. Een aai over zijn bol of een schouder klopje alsof je hem een flinke tik verkoopt. Ook als ik hem vast pak zegt hij vaak dat ik hem knijp of zeer doe. Voor heen had ik zo iets van stel je niet aan, ik raak je amper aan maar nu weet ik dat hij dat echt zo voelt. Het kokhalzen aan tafel of de megadrift bui omdat hij van ons iets moest proeven, daar kon hij dus niets aan doen. Wat ben ik blij dat we daar al snel klaar mee waren en hem zijn potje babyvoeding laten eten. Het gaat zoontje namelijk om de structuur die hij in zijn mond voelt. ( zelf pureren is in dit geval helaas ook geen optie) Wat ben ik blij dat ik me hard gemaakt heb zodat ze op de peuterspeelzaal zijn gestopt met pushen hem uit een beker te laten drinken. Dit omdat het heel frustrerend is voor zoontje omdat hij het echt niet kan.

Nu zijn er ook een heleboel dingen waar zoontje erg goed in is. Doordat als hij aan tafel zit, Zich goed kan afschermen van de prikkels vind hij het erg fijn om te kleuren, dit kan hij al erg goed binnen de lijntjes van een kleurplaat, Ook puzzels leggen vind hij een feest. Als hij er zin in heeft vraagt hij aan mij een grote mama puzzel. En legt in een weekend een puzzel van 1000 stukjes! Ook kan hij zich heel goed vermaken met de strijk kraaltjes ( deze moeten dan wel per kleur gesorteerd zijn). Heerlijk kan hij zich vermaken ( alleen!) in zijn eigen spel. Hele verhalen speelt hij. Boekjes voorlezen kan hij als de beste want aan fantasie ontbreekt hem niets. Als het allemaal te veel word dan vraagt hij om de televisie of de iPad en dat hij alleen wil kijken of zijn.

Spelen met andere kinderen is voor hem een nachtmerrie. Dit omdat het heel onvoorspelbaar is hoe iemand reageert of doet. Omdat zoontje daar geen invloed op heeft en hij veel verschillende prikkels binnen krijgt is dat te veel. Als hij zelf in een spel een stuk speelgoed beweegt weet hij precies wat er gaat gebeuren en dat is voor hem veel fijner.

Nu ik dit weet, hou ik niet meer of minder van mijn zoontje. Ik ben nog steeds stapel gek op hem. Maar ik snap hem gewoon veel beter. Ik kan hem nu beter bij sturen en wijzen op dingen. Ik kan ervoor hem zijn en op tijd inspringen en voor hem opkomen. Ik kan eindelijk de mama zijn voor hem die ik voor hem wil zijn!



5 opmerkingen:

  1. Pffd, wat een verhaal!
    maar wel heel herkenbaar! Ik ben moeder van 4 kinderen die een prikkelverwerkingstoornis hebben. Alleen heet het bij hen autisme. Het komt niet helemaal overheen met jouw verhaal maar heeft heel veel raakvlakken.
    je blijft alrijd van je kind houden , dat is waar! Fijn dat je hem nu beter kan begrijpen en hem kan begeleiden. Fijne blog om te lezen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor het compliment! 4 kinderen met autisme lijkt mij erg zwaar, Er word dan nogal wat van je verwacht wat improvisatie betreft, rekening houdend met het vaste dag schema maar ook met de individuele behoefte van de kinderen. En dat is toch wel hele andere koek dan bij 'gezonde' kinderen. Dat is tenminste wat ik nu op dit moment ervaar. Heb je tips voor mij?

      Verwijderen
  2. Wat een goede logopediste! En wat fijn dat dit zoveel informatie oplevert waardoor je nu je zoontje beter kunt begrijpen.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. het is inderdaad heel fijn en het geeft zoveel rust in huis.

      Verwijderen
  3. Wat fijn dat de logopediste meteen doorhad wat er aan de hand is met je zoontje!
    Inderdaad kan je er dan nu veel beter voor hem zijn omdat je nu weet wat er aan de hand is. Fijn hoor!

    BeantwoordenVerwijderen