Oogarts

Ruim een jaar terug schreef ik dat onze oudste zoon een bril nodig had. En hoe de wereld voor hem open ging op het moment dat hij zijn bril kreeg. Nu een berichtje over onze jongste zoon.

Omdat hij niet goed scoorde op de ogen test op het consultatiebureau wilde de verpleegkundige eigenlijk dat hij over een aantal maanden terug zou komen. Dit omdat ze niet zeker was of hij het echt niet zou zien of dat het dwarspeuter gedrag zou zijn. Op mijn verzoek heeft ze gelijk een verwijzing naar de oogarts uitgeschreven omdat zijn herkansingstest in de zelfde periode viel als de afspraak die we al hadden staan bij de oogarts voor oudste. Dan is het voor ons net zo makkelijk om even de oogarts te bellen om te vragen of het mogelijk is dat jongste zoontje een aansluitende afspraak zou kunnen krijgen. Gelukkig was dit mogelijk. Er werd ons geadviseerd om voor beide jongens een zonnebril mee te nemen omdat ze beide gedruppeld moesten worden.

Enkele weken na het maken van de afspraak gingen we gewapend met zoontjes en zonnebrillen naar de oogarts. Er werden wat testjes gedaan en de oogjes van de jongens werden gedruppeld. De jongens waren blij dat ze mochten spelen en dachten dat het klaar zou zijn. Manlief en ik dronken een kopje koffie in de wachtkamer. En een half uur later werden we weer binnen geroepen door de oogarts. Om de beurt mochten ze in een speciaal meet apparaat kijken en daar kwam dan de sterkte uit. Eerst mocht oudste zoontje op de stoel om te kijken. Binnen no time rolde de berekening er uit en de oogarts kwam tot de conclusie dat er niets veranderd was. De sterkte was gelijk gebleven. Fijn voor ons, de bril is dus niet aan vervanging toe. Jammer maar helaas voor zoontje die had namelijk wel graag een andere bril uit gezocht.

Daarna was jongste zoontje aan de beurt. Die meting verliep niet zo vlot als bij oudste. De oogarts heeft de meting wel 3 keer opnieuw gedaan om er zeker van te zijn dat het klopte. Maar inderdaad 3 keer kwam er een sterkte uit van +5.75 en +7.00, ook heeft hij een cilinder van 2.75. We kregen voor zoontje een recept mee om een passende bril uit te gaan zoeken.

We bezochten een aantal brillen winkels maar konden niet echt een bril vinden die zowel wij als zoontje leuk vonden. Uiteindelijk hebben wij onze wensen aan de kant geschoven en heeft zoontje zijn eigen bril uit gezocht. Het is natuurlijk veel belangrijker dat hij trots is op zijn bril en dat hij zijn bril heel mooi vind dan dat het onze eerste keus zou zijn. En mooi vind hij zijn bril zeker! Ik moet zeggen nu ik er aan gewend ben staat het hem inderdaad heel erg leuk!

Wel is het erg confronterend. Bijna direct nadat hij zijn bril op had vroeg hij aan mij 'mama wat zijn die stipjes in je gezicht' dat zijn mijn sproetjes schat zei ik. Die arme schat had dus nooit gezien dat ik sproeten heb in mijn gezicht. Ook buiten roept hij elke keer. Kijk een vogel! Mama! kijk nou! daar! een vliegtuig. Toch vind ik het gek dat ik nooit wat gemerkt heb. Oudste was heel onhandig en viel vaak, Oudste was onzeker in zijn bewegen en stond dicht bij de televisie. Jongste heeft geen van deze dingen gedaan. Hij is erg ondernemend en twijfelt geen moment. Hij kleurt redelijk secuur de kleurplaat in. Iets waar hij op de peuterspeelzaal regelmatig een compliment over krijgt. Het kwam voor ons dan ook als een verrassing dat hij een bril nodig heeft. Wat zijn we blij dat er ook voor jongste zoontje een wereld open is gegaan!

Tot slot de allerleukste uitspraak: 'mama, wat is dit snoepje groot!'