maandag 12 september 2016

Waarom het hier zo stil is....

Dat mijn hoofd op het moment niet naar bloggen staat hebben jullie inmiddels wel gemerkt door de stiltes op het blog. De reden wilde ik eigenlijk niet delen maar ik merk dat ik het fijn vind om het toch van me af te schrijven.

Het begon bij de zwangerschap van jongste. Ik had een naar gevoel in mijn bekken. Op zich ook niet zo vreemd natuurlijk tijdens een zwangerschap. Pijnscheuten tijdens het lopen, bewegen. Het werd afgedaan met bekkeninstabiliteit. Tijdens de zwangerschap deed ik rustig aan, droeg een bekkenband en hoopte dat het na de bevalling verbeterd zou zijn. De laatste weken van de zwangerschap ontdekte de verloskundige per toeval een cyste in mijn eierstok. Iets wat heel onschuldig is wat zeer regelmatig voorkomt en meestal ook vanzelf verdwijnt. Wel was het nodig een controle echo te maken na de zwangerschap om te kijken of de cyste nog aanwezig was. Dat bleek inderdaad zo te zijn en was van 2 cm naar 3 cm gegroeid. De verloskundige stelde me gerust dat dit geen kwaad kon en dat de cyste echt wel zou verdwijnen. Ze wenste me geluk met onze zoon en ik hoefde niet meer terug te komen.

Maanden gingen voorbij en de pijn zakte niet af. Dus bracht ik onze huisarts een bezoekje en die gaf me een verwijzing voor de bekkenfysiotherapie. Behalve pijn kreeg ik inmiddels ook last van andere ongemakken en ik voelde me er niet prettig bij. De bekkenfysio deed inwendig onderzoek en constateerde dat de boel nogal verzakt was van binnen en dat ik mijn spieren moest gaan trainen om het weer netjes op zijn plek te krijgen. Ik informeerde haar nog eens over de cyste maar nee dat kon het niet zijn want die zou inmiddels wel weg zijn.

Hoewel ik me helemaal niet prettig voelde bij deze vrouw ging ik keurig elke keer heen. Deed m'n uiterste best met de oefeningen en deed ze ook trouw meerdere keren per dag. Maar verbetering was er niet. Ik kreeg alleen maar meer last. Ze vertelde me dat het kwam doordat ik de oefeningen niet voldoende zou doen. Dat het mijn eigenschuld is dat ik pijn bleef houden omdat ik niet goed genoeg mijn best deed. Ook vond ze dat ik me beter moest ontspannen. Ontspannen is erg lastig als je ergens veel pijn hebt. Tenminste voor mij. Mijn pijn zit voornamelijk aan de linkerkant en span dan de rechterkant extra aan ter compensatie van de pijn. Dit is mijn manier om de dag door te komen. De pijn verbijten en door gaan. Want de pijn zit immers tussen mijn oren en is mijn eigenschuld. Het is mijn falen want ik doe het niet goed. Keer op keer werd ik gekwetst en met steeds meer tegen zin ging ik naar de fysio.

Rond de kerst periode vroeg ze me hoe mijn kerst was geweest. Ik vertelde haar dat ik een fijne kerst had gehad. Ik had het me vooral makkelijk gemaakt. Zo aten we een keer macaroni en keken we s avonds een filmpje op de bank.Mijn broertje kwam eten en ik had zuurkool gemaakt. Iets wat beide jongens lekker vinden en zonder morren op eten. Het was gezellig en na het eten deden we een spel met zijn alle. Ik kijk er op terug als een leuke avond. Gelijk begon ze dat ik beter met familie kon gaan eten. Gezellig met zijn alle en dan niet iets simpels maar een 3 of 5 gangen menu aan een luxe gedekte tafel lekker met een wijntje erbij. Ik legde haar uit dat ik absoluut niet zolang op een stoel kan zitten. Dat de kinderen dat ook niet echt leuk vinden om onbekende sjieke dingen te moeten eten omdat het kerst is. Maar die kunnen dan gewoon gaan spelen toch? Ja dat zou kunnen en zelf kun je dan toch op bed gaan liggen tussen de gangen? Ik gaf aan dat juist dat mij erg ongezellig lijkt en dat ik vooral al dat gedoe met kerst helemaal niets vind. Het is gewoon niet mijn ding punt. Toch vond ze dat het echt niet kon om zuurkool te eten met kerst.

Een afspraak later was het nieuwe jaar begonnen en informeerde ze mij naar onze jaarwisseling. Ik vertelde haar dat wij het zeer relaxt hebben gehad. Nadat we de jongens op bed hadden gelegd kropen wij ook in bed. We keken een filmpje in bed. Hoe luxe en relaxt! We gingen rond ene uur of 9 slapen en ik werd om kwart over 12 wakker van een hoop lawaai en flitsen. Het duurde even voor ik realiseerde dat het oud en nieuw was dus haalde de jongens uit hun bedjes en legde die bij manlief. Schoof de gordijnen open om lichtjes te kijken en elkaar een fijn nieuw jaar te wensen. Nog geen 10 minuten later vroegen de kinderen of ze weer mochten gaan slapen. Dus bracht ik ze terug naar hun eigen bed en schoof ik de gordijnen weer dicht om zelf ook weer verder te slapen. Nou dat had ik dus beter niet kunnen vertellen. Want ik had met vrienden moeten toosten met champagne en ik had bewust afscheid moeten nemen van alle nare dingen uit het vorige jaar. Toen ik tegen haar zei dat ik een heel mooi jaar had gehad en dat er eigenlijk niets was om afscheid van te nemen realiseerde ik me dat de enige waar ik afscheid van wilde nemen was van deze fysiotherapeute. Toch maakte ik een nieuwe afspraak ergens in februari. Die belde ik af. Ik werd een week later terug gebeld gelukkig nam manlief de telefoon op want ik denk niet dat ik erg vriendelijk had kunnen blijven. Manlief heeft ruim een uur met haar aan de telefoon gezeten en uitgelegd dat ik wilde stoppen omdat er geen verbetering in zit. Dat haar manier van fysio therapie niet bij mij past en dat de klachten alleen maar verergerd zijn.

Dus liep ik door met de pijn en klachten tot ik het in juli niet meer had. Dus belde ik de huisarts op om te vragen voor een verwijzing naar een gynaecoloog. Daar kon ik wonderbaarlijk snel terecht.In augustus had ik daar mijn eerste afspraak. Er werd geluisterd en begrijpelijk geknikt. Er werden vagen gesteld en uit eindelijk kwam het onderzoek. Ze legde haar hand eerst op mijn onderbuik en zei maar mevrouw blogaanmnbeen! ik voel het probleem al. Ze maakte daarna een echo en direct verscheen de boosdoener van mijn pijn in beeld. De cyste in mijn linker eierstok was in die 4.5 jaar flink gegroeid. Hij heeft een afmeting van 11 bij 7 cm. Maar geen wonder dat u pijn heeft mevrouw! hoe komt u de dag door? Nou stapje voor stapje. En u gaf aan dat u het gevoel had dat er de hele dag een kudde olifanten een polonaise hielden in u bekken. ja dat snap ik wel! En tot slot, u zei dat de boel verzakt was? Maar mevrouw alles zit prima op zijn plek hoor maakt u zich daar maar geen zorgen om wel word het allemaal verdrukt door de cyste.

Maar de cyste die moet er uit! En dus plande wij een operatie in. Ze gaan proberen om de cyste uit mijn eierstok te pellen. Lukt dit niet dan verwijderen ze de eierstok helemaal. Verder kan ze er nu weinig over zeggen. Aankomende donderdag heb ik een controle echo en dan kan ik ook de laatste puntjes door bespreken. Volgende week donderdag staat de operatie gepland. De exacte tijd weet ik nog niet wel dat het in de middag is en dat ik minimaal een nacht moet blijven. Ik vind het super spannend. Het idee dat ik onder narcose ga vind ik helemaal niets. Dat beangstigd mij enorm.




15 opmerkingen:

  1. Natuurlijk is onder narcose gaan niet fijn omdat je een operatie moet ondergaan. Maar.. je voelt lekker niks van die operatie. Probeer aan iets leuks te denken als ze je in slaap brengen, dan kom je er ook beter uit. Je maakt jezelf bang, niet doen meis, je bent bang genoeg geweest de afgelopen maanden!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is meer dat ik er tegen op zie om de controle los te laten. Best wel een ding voor een control freak haha.

      Verwijderen
  2. Wat fijn dat je eindelijk bij een gynaecoloog terecht bent gekomen en je klachten herkend worden.
    Een narcose krijgen is ook heel wat, maar bedenk hoe fijn het is, wanneer je weer wakker wordt en alles achter de rug is. Dan kun je echt beter worden. Sterkte meid, de mens lijdt het meest, door de vrezen die hij vreest is het oude gezegde...... en klopt echt.
    Komt helemaal goed met je.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fijn dat je eindelijk bij een gynaecoloog terecht bent gekomen en je klachten herkend worden.
    Een narcose krijgen is ook heel wat, maar bedenk hoe fijn het is, wanneer je weer wakker wordt en alles achter de rug is. Dan kun je echt beter worden. Sterkte meid, de mens lijdt het meest, door de vrezen die hij vreest is het oude gezegde...... en klopt echt.
    Komt helemaal goed met je.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach Meis wat een ellende al die jaren door die cyste. Blij dat hij er nu uit gaat! Mag je niet kiezen voor een ruggenprik? Of vind je dat helemaal eng? Heb ik nu twee keer gehad en twee keer narcose. Voor beide valt wat te zeggen. Voordeel van de ruggenprik is dat je sneller weer opgeknapt bent omdat ze minder troep binnenkrijgt.( vond ik de tweede keer dan hè. ...) heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee helaas is dat geen optie. bedankt voor de tip. Inmiddels heb ik een fijn gesprek gehad in het ziekenhuis en zie ik er al minder tegen op.

      Verwijderen
  5. Ach Meis wat een ellende al die jaren door die cyste. Blij dat hij er nu uit gaat! Mag je niet kiezen voor een ruggenprik? Of vind je dat helemaal eng? Heb ik nu twee keer gehad en twee keer narcose. Voor beide valt wat te zeggen. Voordeel van de ruggenprik is dat je sneller weer opgeknapt bent omdat ze minder troep binnenkrijgt.( vond ik de tweede keer dan hè. ...) heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sterkte zeg! Hopen dat er snel resultaat is!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een narigheid! En heel goed dat je voor jezelf op bent gekomen en naar de huisarts bent gestapt. Kerst en oud&nieuw zijn nu typisch van die dagen dat je lekker zou moeten kunnen doen wat je zelf wil. Wij vieren het ook graag heel relaxed.
    Sterkte met de operatie!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja ik snap ook niet zo goed waarom de fysio daar haar mening over moest geven. Maar alles wat en hoe ik deed was volgens haar niet goed en negatief. Het paste niet in haar plaatje van hoe de maatschappij dingen doet of hoe het in haar ogen hoort. Dit verhaal met haar is nog niet klaar. Ik wil hier zeker nog met haar over in gesprek, wat haar opmerkingen met mij hebben gedaan. maar ook over hoe ze de cyste heeft kunnen missen. Dit is volgens de gynaecoloog voor een bekkenspecialist zeer kwalijk. Dus ze heeft me nog heel wat uit te leggen.

      Verwijderen
  8. Wat fijn dat nu uiteindelijk je klachten erkend worden, na zo'n lange periode. Goed dat je voor jezelf bent opgekomen.

    De afgelopen twee jaar ben ik drie keer geopereerd, alle drie keer met een ruggenprik en een klein roesje, zodat je niet mentaal bij de operatie aanwezig bent. Ik vond het fijne ervan dat de pijnbestrijding na de operatie optimaal is. Door de kleine hoeveelheden slaapmiddel, is het sneller weer uit je lichaam.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zie zeker de voordelen van de ruggenprik maar helaas is dit niet mogelijk. Ik heb inmiddels een gesprek gehad in het ziekenhuis en zie al een stuk minder op tegen de operatie. Natuurlijk heb ik nog last van de zenuwen maar de angst is weg.

      Verwijderen
  9. Wat heftig, sterkte! Wel fijn dat je de stap hebt gezet bij die vrouw weg te gaan, dan weet je nu ook tenminste waar je aan toe bent.

    BeantwoordenVerwijderen