zaterdag 24 september 2016

De operatie

Donderdag was de grote dag van de operatie. Na een zeer goede nacht kon ik zelf de kinderen nog naar school brengen. Ik hoefde me namelijk pas om kwart voor 1 te melden in het ziekenhuis. Sterker nog toen wij richting ziekenhuis reden zagen we oma met de jongens de straat in lopen voor de lunch.Dus nog even een laatste kus en knuffel voor vertrek. Dat was wel fijn.

Eenmaal in het ziekenhuis sloegen de zenuwe toch behoorlijk toe. Daar kreeg ik een kalmerend tabletje waar ik heerlijk relaxt van werd. Helaas kwam al snel de melding dat de operatie een paar uur uitgesteld zou worden. Nou ja het is niet anders gelukkig had ik de iPad mee met Netflix en kon ik een aflevering van gilmore gils kijken. Nog voor dat de aflevering af was kwam er iemand informeren hoelang ik al nuchter was en na even rekenen kwamen ze tot de conclusie dat ik de kandidaat was die in aanmerking kwam om gelijk geopereerd te worden.  Ze moesten namelijk het hele schema om gooien en zo werd ik als nog om de geplande tijd de ok op gereden.

Manlief mocht mee de ok in en mocht bij mij blijven toen ik onder narcose ging. Het was erg fijn dat ik hem zag op het moment dat mijn ogen dicht gingen maar dat hij ook weer naast mij zat toen ik wakker werd. Vooral dat laatste schijnt erg hilarisch geweest te zijn. Ik bleef namelijk maar zeggen dat ik manlief zoooo mooi vond. Hahah. Ik kan me daar weinig van herinneren wel dat ik om extra pijnstilling gevraagd heb omdat ik zo'n buikpijn had. Dus kreeg ik wat extra morfine toegediend.

De operatie die zou ongeveer 45 minuten tot een uur duren en dat waren de langste minuten van manlief zijn leven. Want na dat uur was er nog geen bericht, zelfs na 1,5 uur kwam er nog niemand dus begon hij hem best te knijpen. Uiteindelijk na bijna 2 uur kwam ik de ok uit en werd ik wakker gemaakt. Het was de bedoeling dat ze de cyste uit mijn eierstok zouden pellen maar dit was niet te doen. Mijn eierstok was zodanig aangedaan dat deze niet meer te redden was en deze is dan ook verwijderd. Ze hebben nog een klein stompje laten zitten. Dit doen ze zodat er nog iets te bestralen is mocht ik ooit eierstok kanker krijgen. De andere eierstok zag er nog goed uit en die zit er gelukkig nog helemaal in.

Donderdag op vrijdagnacht heb ik vooral hazen slaapjes gedaan. Ik sliep steeds een kwartier tot een half uur en was dan een minuut of 10 wakker. Om vervolgens weer in slaap te vallen. In de nacht heb ik ook gevraagd of de morfine er af mocht, aangezien ik graag naar huis wilde vrijdag en wist dat, dat alleen kon zonder de morfine. De pijn was prima te doen en ik wilde snachts eigenlijk wel graag even m'n benen strekken. Dit kon niet omdat ik nog een katheter had en ze me niet alleen wilde laten lopen. Vanaf een uur of 5 heb ik dan ook liggen wachten in bed tot ik van dat katheter bevrijd zou worden en dat was pas tegen half 9. Gelukkig had ik de iPad binnen handbereik en vermaakte ik me met wat afleveringen kijken.

Vrijdag ochtend om een uur of 9 stapte manlief de kamer binnen en die hielp me uit bed en kon ik eindelijk even mijn benen strekken. De verpleging had aangegeven dat ik eerst moest douchen voor ik naar huis toe mocht. Manlief hielp me onder de douche. Waar ik me opfriste en zo vlug mogelijk afdroogde en aankleedde. Al shakend zat ik op bed want het stukje lopen en douchen vrat toch wel energie. Gelijk daarna kreeg ik mijn controles, alles was in orde en om 10 uur had ik groen licht om naar huis te gaan. De verpleegkundige keek alleen mijn dossier nog even na om uit te zoeken wat ze met de operatie precies gedaan hadden omdat ik dat toen nog niet wist. Gelukkig stond er het zinnetje in mijn dossier dat ik ongezien (arts) met ontslag mocht. Dus ik hoefde niet langer te wachten op de arts voor goedkeuring ook legde ze me uit wat ze verwijderd hadden en dat ik komende weken echt rust moet houden. Manlief hees me in de rolstoel en we gingen weer op huis aan. Zo fijn! Samen met manlief dronk ik een kopje koffie en at een (glutenvrij) broodje. Daarna haalde manlief de kinderen uit school en hielp hij me de trap op toen hij weer thuis was.

De hele middag heb ik geslapen pas om half 5 ging ik weer naar beneden. Ik zat nog maar net op de bank toen mijn schoonouders voor de deur stonden met een bos bloemen. Terwijl manlief even een boodschap ging doen liet schoonmoeder de hond uit. En schoonvader hield een oogje in t zeil bij de kinderen. Zo fijn om zonder te vragen hulp te krijgen. Om 5 uur gingen ze weer op huis aan en was manlief ook terug. Ik deed nog even een app/berichten rondje en vertelde hoe het met me ging. Na het eten was ik toch wel erg moe en kroop ik mijn bed weer in. Na een paar uurtjes kroop manlief ook naast me ik vroeg hem nog om een kop thee en we keken samen een filmpje. Veel heb ik daar niet van gezien ik zakte steeds weg.

Afgelopen nacht had ik een goede nacht en heb ik redelijk geslapen. Ik ben een paar keer wakker geweest van een zeurende pijn in mijn schouder. Die pijn hield vandaag de hele dag aan. Ook voelt mijn long als of hij elk moment uit elkaar kan klappen een erg naar gevoel. De bekkenpijn waarmee ik de operatie in ging is bijna helemaal weg. Ik ben zeer opgelucht dat de operatie achter de rug is en dat ik nu aan het herstel kan werken.

11 opmerkingen:

  1. fijn zeg om te lezen! rustig aan
    een stille mee lezer... groetjes Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn te lezen dat je minder pijn hebt nu. Ik heb donderdag veel aan je gedacht..en hoopte dat alles goed mocht gaan.
    Houd de schouderpijn in de gaten. Het kan zijn da t het komt door Dat je verkeerd hebt gelegen bij de operatie, maar kan ook iets anders zijn.
    Kreeg je heparine injecties in je buik?
    Rustig aan blijven doen!
    Groetjes,
    Marie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat lief Marie dat je aan me gedacht hebt! De schouderpijn kwam door het uitstijgen van het gas waar ze me buik mee hadden opgeblazen. Het gaf echt een heel pijnlijk gevoel. Gelukkig is dat nu helemaal verdwenen. Bij de operatie mocht ik op een speciaal matrasje liggen wat zich helemaal aan paste naar mijn lichaam. Voordat ik onder narcose ging kon ik ook goed gaan liggen zodat ik nergens pijn had of niet helemaal goed lag. Dit omdat mensen met fibromyalgie na een narcose heel lang last kunnen houden van na pijn door een verkeerde houding tijdens de operatie. Ik vond het super fijn dat er begrip was voor deze vaak onbegrepen/ onzichtbare ziekte. Helemaal omdat het personeel er goed op ingespeeld is en dit blijkbaar een standaard protocol is voor mensen met fibromyalgie. Ik heb hier dus niet bewust om gevraagd maar ben er zeker heel dankbaar voor.

      Die injectie heb ik gehad in mijn bovenbeen, ik denk dat je de trombose injectie bedoeld?

      Verwijderen
  3. Fijn te lezen dat je minder pijn hebt nu. Ik heb donderdag veel aan je gedacht..en hoopte dat alles goed mocht gaan.
    Houd de schouderpijn in de gaten. Het kan zijn da t het komt door Dat je verkeerd hebt gelegen bij de operatie, maar kan ook iets anders zijn.
    Kreeg je heparine injecties in je buik?
    Rustig aan blijven doen!
    Groetjes,
    Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat de operatie goed is verlopen, en dat je zoveel steun hebt aan jouw man! De kunst is nu om goed rust te blijven houden om goed te herstellen. Ik wens jou het aller, allerbeste toe!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Van harte beterschap. Fijn dat het achter de rug is.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oooooo, wat is er veel gebeurd met je de afgelopen weken! Ik was er even tussenuit en heb dit helemaal gemist... sorry! Ik wens je alsnog een heel goed herstel!!! ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik had je blog al een tijdje niet gelezen, maar was nu aan het teruglezen. Heftig verhaal,fijn dat de operatie goed verlopen is. Sterkte nog met je herstel.

    BeantwoordenVerwijderen