Nieuw adres

Om een jaar vol veranderingen helemaal compleet te maken kon een verhuisbericht niet uit blijven. Graag verwijs ik jullie door naar mijn eigen website!

Mijn draai heb ik er nog niet helemaal gevonden en er moet nog flink geklust worden. Maar met de nodige hulp van manlief lijkt het nu dan toch gelukt te zijn om in ieder geval mijn blogarchief over te zetten. ( inclusief foto's) joepie! De komende tijd zal ik gebruiken om de puntjes op de i te zetten en uit te zoeken hoe ik bijvoorbeeld ook zo'n handige leeslijst kan maken/toevoegen. Tips zijn uiteraard meer dan welkom.

Tot ziens op www.blogaanmnbeen.com !

De operatie

Donderdag was de grote dag van de operatie. Na een zeer goede nacht kon ik zelf de kinderen nog naar school brengen. Ik hoefde me namelijk pas om kwart voor 1 te melden in het ziekenhuis. Sterker nog toen wij richting ziekenhuis reden zagen we oma met de jongens de straat in lopen voor de lunch.Dus nog even een laatste kus en knuffel voor vertrek. Dat was wel fijn.

Eenmaal in het ziekenhuis sloegen de zenuwe toch behoorlijk toe. Daar kreeg ik een kalmerend tabletje waar ik heerlijk relaxt van werd. Helaas kwam al snel de melding dat de operatie een paar uur uitgesteld zou worden. Nou ja het is niet anders gelukkig had ik de iPad mee met Netflix en kon ik een aflevering van gilmore gils kijken. Nog voor dat de aflevering af was kwam er iemand informeren hoelang ik al nuchter was en na even rekenen kwamen ze tot de conclusie dat ik de kandidaat was die in aanmerking kwam om gelijk geopereerd te worden.  Ze moesten namelijk het hele schema om gooien en zo werd ik als nog om de geplande tijd de ok op gereden.

Manlief mocht mee de ok in en mocht bij mij blijven toen ik onder narcose ging. Het was erg fijn dat ik hem zag op het moment dat mijn ogen dicht gingen maar dat hij ook weer naast mij zat toen ik wakker werd. Vooral dat laatste schijnt erg hilarisch geweest te zijn. Ik bleef namelijk maar zeggen dat ik manlief zoooo mooi vond. Hahah. Ik kan me daar weinig van herinneren wel dat ik om extra pijnstilling gevraagd heb omdat ik zo'n buikpijn had. Dus kreeg ik wat extra morfine toegediend.

De operatie die zou ongeveer 45 minuten tot een uur duren en dat waren de langste minuten van manlief zijn leven. Want na dat uur was er nog geen bericht, zelfs na 1,5 uur kwam er nog niemand dus begon hij hem best te knijpen. Uiteindelijk na bijna 2 uur kwam ik de ok uit en werd ik wakker gemaakt. Het was de bedoeling dat ze de cyste uit mijn eierstok zouden pellen maar dit was niet te doen. Mijn eierstok was zodanig aangedaan dat deze niet meer te redden was en deze is dan ook verwijderd. Ze hebben nog een klein stompje laten zitten. Dit doen ze zodat er nog iets te bestralen is mocht ik ooit eierstok kanker krijgen. De andere eierstok zag er nog goed uit en die zit er gelukkig nog helemaal in.

Donderdag op vrijdagnacht heb ik vooral hazen slaapjes gedaan. Ik sliep steeds een kwartier tot een half uur en was dan een minuut of 10 wakker. Om vervolgens weer in slaap te vallen. In de nacht heb ik ook gevraagd of de morfine er af mocht, aangezien ik graag naar huis wilde vrijdag en wist dat, dat alleen kon zonder de morfine. De pijn was prima te doen en ik wilde snachts eigenlijk wel graag even m'n benen strekken. Dit kon niet omdat ik nog een katheter had en ze me niet alleen wilde laten lopen. Vanaf een uur of 5 heb ik dan ook liggen wachten in bed tot ik van dat katheter bevrijd zou worden en dat was pas tegen half 9. Gelukkig had ik de iPad binnen handbereik en vermaakte ik me met wat afleveringen kijken.

Vrijdag ochtend om een uur of 9 stapte manlief de kamer binnen en die hielp me uit bed en kon ik eindelijk even mijn benen strekken. De verpleging had aangegeven dat ik eerst moest douchen voor ik naar huis toe mocht. Manlief hielp me onder de douche. Waar ik me opfriste en zo vlug mogelijk afdroogde en aankleedde. Al shakend zat ik op bed want het stukje lopen en douchen vrat toch wel energie. Gelijk daarna kreeg ik mijn controles, alles was in orde en om 10 uur had ik groen licht om naar huis te gaan. De verpleegkundige keek alleen mijn dossier nog even na om uit te zoeken wat ze met de operatie precies gedaan hadden omdat ik dat toen nog niet wist. Gelukkig stond er het zinnetje in mijn dossier dat ik ongezien (arts) met ontslag mocht. Dus ik hoefde niet langer te wachten op de arts voor goedkeuring ook legde ze me uit wat ze verwijderd hadden en dat ik komende weken echt rust moet houden. Manlief hees me in de rolstoel en we gingen weer op huis aan. Zo fijn! Samen met manlief dronk ik een kopje koffie en at een (glutenvrij) broodje. Daarna haalde manlief de kinderen uit school en hielp hij me de trap op toen hij weer thuis was.

De hele middag heb ik geslapen pas om half 5 ging ik weer naar beneden. Ik zat nog maar net op de bank toen mijn schoonouders voor de deur stonden met een bos bloemen. Terwijl manlief even een boodschap ging doen liet schoonmoeder de hond uit. En schoonvader hield een oogje in t zeil bij de kinderen. Zo fijn om zonder te vragen hulp te krijgen. Om 5 uur gingen ze weer op huis aan en was manlief ook terug. Ik deed nog even een app/berichten rondje en vertelde hoe het met me ging. Na het eten was ik toch wel erg moe en kroop ik mijn bed weer in. Na een paar uurtjes kroop manlief ook naast me ik vroeg hem nog om een kop thee en we keken samen een filmpje. Veel heb ik daar niet van gezien ik zakte steeds weg.

Afgelopen nacht had ik een goede nacht en heb ik redelijk geslapen. Ik ben een paar keer wakker geweest van een zeurende pijn in mijn schouder. Die pijn hield vandaag de hele dag aan. Ook voelt mijn long als of hij elk moment uit elkaar kan klappen een erg naar gevoel. De bekkenpijn waarmee ik de operatie in ging is bijna helemaal weg. Ik ben zeer opgelucht dat de operatie achter de rug is en dat ik nu aan het herstel kan werken.

De tuin met een staartje

Zo blij waren wij dat de tuin klaar was. Helemaal tevreden met het resultaat. Ik werd gewoon vrolijk van de plantjes in de bakken en dacht ja dit hebben we goed gedaan zo!

Helaas ontdekte we de eerste week en krimpscheur in een tegel. Kan gebeuren natuurlijk maar vervelend is het wel. De stratenmaker kwam terug om de tegel te vervangen. Hij boorde diverse gaten in de tegel om hem er uit eindelijk met grof geweld uit te halen. De nieuwe tegel liet hij in het gat zakken en de tuin was weer een plaatje. Was het niet dat hij met het boren water gebruikte en dit een nare sluier achterlaat in de tuin. Helaas laat die sluier zich niet zomaar verwijderen zelfs een hogedrukspuit bied geen oplossing. De stratenmaker verzekerd ons dat het over enige maanden er uit gesleten is door de regen en dat het echt goed komt. Oke eind goed al goed dachten wij.

Tot we vorige week rare roest vlekken ontdekte in de tegels. Hoe langer en beter je kijkt hoe meer plekken je ziet. Het begint met een heel klein puntje roest en zet uit tot een flinke roest plek. Niet mooi en zo zonde! Dus wij namen weer contact op met de stratenmaker en lieten hem foto's zien. Ja zegt hij dat gebeurd wel eens als er een te hoog ijzer gehalte in het zand zit waar ze de beton tegels van maken. Er is weinig aan te doen. Manlief gaf aan dat roest uitzet en dat dit dus alleen maar zou gaan verergeren. Ja dat klopt. De stratenmaker gaf aan dat hij met de leverancier in gesprek gaat en met de fabriek hoe ze dit voor ons het beste kunnen oplossen.

De stratenmaker gaf ook aan dat hij eigenlijk zijn werk al had gedaan en dat hij de tegels niet opnieuw gaat leggen. Mocht de fabriek een nieuwe partij tegels leveren moeten ze ook een stratenmaker leveren. 'Want dit gaat niet over mijn rug'. Ik begrijp die opmerking wel want hij heeft zijn werk prima afgeleverd. Het is zuur voor ons beide. Wij zitten nu met een tuin waar we niet tevreden over zijn. Ik ben dan ook heel erg benieuwd wat voor staartje dit nog gaat krijgen. Ik houd jullie op de hoogte.

Controle echo

Gister mocht ik op controle bij de gynaecoloog. Ze wilde er zeker van zijn dat de cyste er nog steeds zit. Ondanks ik aan de pijn merk dat hij er echt nog wel zit moest er toch een echo gemaakt worden. De cyste werd opnieuw gemeten en was nu 11,5 cm bij 9.5 cm. Dat is groter dan de vorige keer. Dit kon verder geen kwaad. Manlief vroeg of we een echo foto mee mochten. Hier had hij nog een plannetje mee en dat vond ze zo grappig dat ze zelfs de echo opnieuw maakte omdat het afdrukaparaat vast liep. De laatste puntjes spraken we nog door en ze wenste me succes volgende week. Helaas is het niet mijn eigen gynaecoloog die de operatie gaat doen maar haar collega die gespecialiseerd is in deze ingreep.

Daarna kon ik naar de volgende afspraak met de verpleegkundige. Daar besprak ik mijn medicijn gebruik en dieet. Ook legde ze alles stap voor stap uit. Hoe gaat de opname, hoe gaat de narcose, wat kunt u verwachten. Allemaal fijne praktische dingen. Ze gaf aan dat er bij mij een extra persoon aanwezig zou zijn om me extra goed in de gaten te houden. ( door de recente hemiplegische migraine aanvallen) Ook word ik extra gemonitord tijdens de narcose en nog zo'n 3 tot 4 uur na de operatie. Dit om er zeker van de zijn dat alles goed gaat. Dit geeft mij wel rust. Wetende dat ze alles nauwlettend controleren. Het liefst houd ik zelf de touwtjes in handen maar dat gaat niet. Ik gaf nog aan dat ik totaal niet tegen overgeven kan en dat ik daar compleet van in paniek raak. Ik weetniet hoe anderen dat doen maar bij mij komt het er dan zelfs bij mijn neus uit waardoor ik heel benauwd word en het gevoel krijg dat ik stik. Gelukkig zei ze dat ze daar een middeltje voor hebben en dat het er voor gaat zorgen dat ik niet hoef te spugen. Op dat moment voelde ik een onwijze last van mijn schouders vallen. Dat was fijn kan ik u vertellen. Ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen.
Natuurlijk heb ik er nog steeds de zenuwe van maar angst nee, dat niet meer.

S middags gingen we gewapend met de echo foto langs mijn schoonmoeder. Ik gaf haar de foto en manlief zei haar, nou de gynaecoloog zei dat alles er goed uit ziet en dat het goed groeit. Nee maar.. Ben je inverwachting dan? Vroeg ze. Ja helaas zit het in mijn eierstok zei ik.. Maar wat gaan ze er mee doen ? Verwijderen? Kan je operatie wel door gaan? Uhm ja, weet je waar je nu naar kijkt? Die grote zwarte bal, is de cyste. Och zegt ze gelukkig. Ik dacht al, dat kan toch niet... En toen moest ze lachen. We dronken daar een kop koffie en gingen richting school.

De kinderen hadden daar een museum gebouwd met hun schatten die ze verzameld hebben in de vakantie. Alle ouders mochten eerder komen om door hun eigen kind(eren) te worden rond geleid door de klassen om alles te bewonderen. Ik vond het erg leuk gedaan.

Na zo'n dag vol activiteiten was mijn energie op. Koken zat er niet meer in dus besloten we om frietjes te eten. We nodigde schoonouders uit om mee te komen eten. Dit bleek een schot in de roos te zijn aan gezien mijn schoonvader een etentje had van zijn werk. Nu hoefde schoonmoeder niet alleen te eten. Ze had als verrassing een heerlijk toetje voor ons mee. Gluten en melkvrij roomijs. Echt een aanrader! Het is te vinden bij de Aldi in de vriezer.

Omdat schoonvader nog niet op de hoogte was van de echo besloot schoonmoeder een foto te maken en die door te sturen naar hem. Het grapje smaakte wel naar meer vond ze. We wachten maar kregen geen reactie. Oudste zoontje sprak nog even een berichtje in ook dat verstuurde ze. En we wachten weer. Omdat schoonmoeder het al helemaal voor zich zag hoe schoonvader uit zijn plaat ging tussen zijn collega's besloot ze er snel een berichtje achter aan te sturen met 'grapje' gelukkig kon hij het grapje wel waarderen. Zo sloten we deze best wel spannende dag heerlijk luchtig af.

Waarom het hier zo stil is....

Dat mijn hoofd op het moment niet naar bloggen staat hebben jullie inmiddels wel gemerkt door de stiltes op het blog. De reden wilde ik eigenlijk niet delen maar ik merk dat ik het fijn vind om het toch van me af te schrijven.

Het begon bij de zwangerschap van jongste. Ik had een naar gevoel in mijn bekken. Op zich ook niet zo vreemd natuurlijk tijdens een zwangerschap. Pijnscheuten tijdens het lopen, bewegen. Het werd afgedaan met bekkeninstabiliteit. Tijdens de zwangerschap deed ik rustig aan, droeg een bekkenband en hoopte dat het na de bevalling verbeterd zou zijn. De laatste weken van de zwangerschap ontdekte de verloskundige per toeval een cyste in mijn eierstok. Iets wat heel onschuldig is wat zeer regelmatig voorkomt en meestal ook vanzelf verdwijnt. Wel was het nodig een controle echo te maken na de zwangerschap om te kijken of de cyste nog aanwezig was. Dat bleek inderdaad zo te zijn en was van 2 cm naar 3 cm gegroeid. De verloskundige stelde me gerust dat dit geen kwaad kon en dat de cyste echt wel zou verdwijnen. Ze wenste me geluk met onze zoon en ik hoefde niet meer terug te komen.

Maanden gingen voorbij en de pijn zakte niet af. Dus bracht ik onze huisarts een bezoekje en die gaf me een verwijzing voor de bekkenfysiotherapie. Behalve pijn kreeg ik inmiddels ook last van andere ongemakken en ik voelde me er niet prettig bij. De bekkenfysio deed inwendig onderzoek en constateerde dat de boel nogal verzakt was van binnen en dat ik mijn spieren moest gaan trainen om het weer netjes op zijn plek te krijgen. Ik informeerde haar nog eens over de cyste maar nee dat kon het niet zijn want die zou inmiddels wel weg zijn.

Hoewel ik me helemaal niet prettig voelde bij deze vrouw ging ik keurig elke keer heen. Deed m'n uiterste best met de oefeningen en deed ze ook trouw meerdere keren per dag. Maar verbetering was er niet. Ik kreeg alleen maar meer last. Ze vertelde me dat het kwam doordat ik de oefeningen niet voldoende zou doen. Dat het mijn eigenschuld is dat ik pijn bleef houden omdat ik niet goed genoeg mijn best deed. Ook vond ze dat ik me beter moest ontspannen. Ontspannen is erg lastig als je ergens veel pijn hebt. Tenminste voor mij. Mijn pijn zit voornamelijk aan de linkerkant en span dan de rechterkant extra aan ter compensatie van de pijn. Dit is mijn manier om de dag door te komen. De pijn verbijten en door gaan. Want de pijn zit immers tussen mijn oren en is mijn eigenschuld. Het is mijn falen want ik doe het niet goed. Keer op keer werd ik gekwetst en met steeds meer tegen zin ging ik naar de fysio.

Rond de kerst periode vroeg ze me hoe mijn kerst was geweest. Ik vertelde haar dat ik een fijne kerst had gehad. Ik had het me vooral makkelijk gemaakt. Zo aten we een keer macaroni en keken we s avonds een filmpje op de bank.Mijn broertje kwam eten en ik had zuurkool gemaakt. Iets wat beide jongens lekker vinden en zonder morren op eten. Het was gezellig en na het eten deden we een spel met zijn alle. Ik kijk er op terug als een leuke avond. Gelijk begon ze dat ik beter met familie kon gaan eten. Gezellig met zijn alle en dan niet iets simpels maar een 3 of 5 gangen menu aan een luxe gedekte tafel lekker met een wijntje erbij. Ik legde haar uit dat ik absoluut niet zolang op een stoel kan zitten. Dat de kinderen dat ook niet echt leuk vinden om onbekende sjieke dingen te moeten eten omdat het kerst is. Maar die kunnen dan gewoon gaan spelen toch? Ja dat zou kunnen en zelf kun je dan toch op bed gaan liggen tussen de gangen? Ik gaf aan dat juist dat mij erg ongezellig lijkt en dat ik vooral al dat gedoe met kerst helemaal niets vind. Het is gewoon niet mijn ding punt. Toch vond ze dat het echt niet kon om zuurkool te eten met kerst.

Een afspraak later was het nieuwe jaar begonnen en informeerde ze mij naar onze jaarwisseling. Ik vertelde haar dat wij het zeer relaxt hebben gehad. Nadat we de jongens op bed hadden gelegd kropen wij ook in bed. We keken een filmpje in bed. Hoe luxe en relaxt! We gingen rond ene uur of 9 slapen en ik werd om kwart over 12 wakker van een hoop lawaai en flitsen. Het duurde even voor ik realiseerde dat het oud en nieuw was dus haalde de jongens uit hun bedjes en legde die bij manlief. Schoof de gordijnen open om lichtjes te kijken en elkaar een fijn nieuw jaar te wensen. Nog geen 10 minuten later vroegen de kinderen of ze weer mochten gaan slapen. Dus bracht ik ze terug naar hun eigen bed en schoof ik de gordijnen weer dicht om zelf ook weer verder te slapen. Nou dat had ik dus beter niet kunnen vertellen. Want ik had met vrienden moeten toosten met champagne en ik had bewust afscheid moeten nemen van alle nare dingen uit het vorige jaar. Toen ik tegen haar zei dat ik een heel mooi jaar had gehad en dat er eigenlijk niets was om afscheid van te nemen realiseerde ik me dat de enige waar ik afscheid van wilde nemen was van deze fysiotherapeute. Toch maakte ik een nieuwe afspraak ergens in februari. Die belde ik af. Ik werd een week later terug gebeld gelukkig nam manlief de telefoon op want ik denk niet dat ik erg vriendelijk had kunnen blijven. Manlief heeft ruim een uur met haar aan de telefoon gezeten en uitgelegd dat ik wilde stoppen omdat er geen verbetering in zit. Dat haar manier van fysio therapie niet bij mij past en dat de klachten alleen maar verergerd zijn.

Dus liep ik door met de pijn en klachten tot ik het in juli niet meer had. Dus belde ik de huisarts op om te vragen voor een verwijzing naar een gynaecoloog. Daar kon ik wonderbaarlijk snel terecht.In augustus had ik daar mijn eerste afspraak. Er werd geluisterd en begrijpelijk geknikt. Er werden vagen gesteld en uit eindelijk kwam het onderzoek. Ze legde haar hand eerst op mijn onderbuik en zei maar mevrouw blogaanmnbeen! ik voel het probleem al. Ze maakte daarna een echo en direct verscheen de boosdoener van mijn pijn in beeld. De cyste in mijn linker eierstok was in die 4.5 jaar flink gegroeid. Hij heeft een afmeting van 11 bij 7 cm. Maar geen wonder dat u pijn heeft mevrouw! hoe komt u de dag door? Nou stapje voor stapje. En u gaf aan dat u het gevoel had dat er de hele dag een kudde olifanten een polonaise hielden in u bekken. ja dat snap ik wel! En tot slot, u zei dat de boel verzakt was? Maar mevrouw alles zit prima op zijn plek hoor maakt u zich daar maar geen zorgen om wel word het allemaal verdrukt door de cyste.

Maar de cyste die moet er uit! En dus plande wij een operatie in. Ze gaan proberen om de cyste uit mijn eierstok te pellen. Lukt dit niet dan verwijderen ze de eierstok helemaal. Verder kan ze er nu weinig over zeggen. Aankomende donderdag heb ik een controle echo en dan kan ik ook de laatste puntjes door bespreken. Volgende week donderdag staat de operatie gepland. De exacte tijd weet ik nog niet wel dat het in de middag is en dat ik minimaal een nacht moet blijven. Ik vind het super spannend. Het idee dat ik onder narcose ga vind ik helemaal niets. Dat beangstigd mij enorm.

Terug in het ritme

De vakantie zit er inmiddels al een ruime week op. Het schoolleven en het daarbij behorende ritme en de agenda vol met afspraken heeft weer zijn intrede gedaan in het gezin. Dat is op zijn zachts gezegd even wennen.

Oudste die de hele vakantie vroeg: Mama mag ik al naar school? Is de vakantie nou al voorbij? Kon de 1e dag zijn bed niet uitkomen. Zijn hoofd voelde als een steen hij klaagde over buikpijn. Duidelijk last van zenuwen. Naar groep 3 is ook een hele stap. Op school zochten we samen zijn naam kaartje en bekeken we welk werkje hij mocht gaan doen daarna nam ik afscheid en bracht ik jongste naar de klas. Die zich onmiddellijk bij zijn vriendjes voegde en honderd uit begon te vertellen over zijn vakantie. Een kus en een knuffel daar had hij eigenlijk al geen tijd meer voor.

Met een big smile en al huppelend kwam oudste uit school. Duidelijk opgelucht en zin om na de boterham weer terug naar school te gaan. Mama groep 3 is echt super leuk! Jongste had het ook wel leuk gehad. Zijn vriendjes en vriendinnetjes zien was leuk maar meneer wilde wel weer vakantie want thuis kan ik ook spelen.

Toen ze smiddags uit school kwamen waren beide vol verhalen, oudste vertelde wat hij allemaal mocht doen en jongste gaf me het vakantie verslag van zijn vriendjes. Mama weet je die heeft dit gedaan en die heeft dat gezien! Zo leuk.

Ondanks dat ze het super leuk hadden gehad merkte ik ook dat de koek op was. Dus zette ik de televisie voor ze aan. Aten we op tijd en bracht ik beide mannen al voor 6 uur naar hun bed.

De dinsdag na de vakantie had ik een shop afspraak met m'n schoonzusje. Ze is inverwachting van haar 2e kindje en wij hebben de traditie om samen te gaan shoppen. Dit hebben wij bij haar 1e gedaan en bij onze 2 kinderen. Zo gezellig. We hadden afgesproken dat ze na het naar schoolbrengen van haar dochter naar mij toe zou komen. Ik bracht de jongens naar school en was nog maar net binnen toen ik haar al zag aan komen. Met man had ik nog even een spoed beraad want er stond een afspraak logopedie in de agenda voor jongste en tussen de middag mocht hij met de jongens een boterham thuis eten. Dat kon allemaal maar net voordat hij naar zijn werk moest. Ploegendienst heeft zo zijn voordelen.

Schoonzusje was er en we dronken eerst gezellig een kopje koffie thuis. Om kwart over 9 stapte we de auto in. We kletsen wat af we bespraken alle ins en outs en voor ik het wist stonden we al voor de winkel. Eerst de kinderwagen ophalen. Als het goed was lag die namelijk al klaar voor haar. Jammer genoeg was er iets mis gegaan en de kleur kinderwagen die ze besteld had was niet meer leverbaar. Ontzettend balen natuurlijk. Samen zochten we een andere kinderwagen uit en ze stuurde foto's na haar wederhelft. De wagen werd goedgekeurd. Helaas konden we deze niet gelijk mee nemen maar moest ook deze besteld worden. Gelukkig was het mogelijk om deze kosteloos te laten bezorgen zodat ze niet nogmaals langs dit filiaal moest.

We vervolgde onze weg naar een andere leuke babyspullen winkel. We snuffelde en kozen van alles. Heel wat pakjes zocht ze uit. Een leuke afwisseling van schattig tot super stoer. Maar ook handige dingen als een badcape, lakentjes voor in de wieg en ledikant. Bakjes voor de borstvoeding een mandje voor op de commode. Voor dat we er erg in hadden was het al na 12en. Ik kreeg een berichtje van manlief. Het klopt toch dat ik de kinderen om kwart over 12 moet ophalen? De schrik sloeg me om het hart. Ik had immers met hem doorgesproken dat de kinderen om kwart voor 12 uit waren.
Ik zag het al voor me dat de jongens al die tijd hadden staan wachten op nhet schoolplein en dat er niemand was die ze op kwam halen.Gelukkig werd ik al snel uit m'n lijden verlost en kreeg ik een foto toe gestuurd van de jongens thuis. Wij gingen richting kassa waar ik alles afrekende. Het is zo leuk om iemand blij te maken en te verwennen! We gingen snel op huis aan. Want misschien kon ik m'n mannen dan nog net gedag zeggen. Helaas liepen we elkaar net mis.

Door alle drukte waren we helemaal vergeten te lunchen dus deden we dat gezellig thuis. We dronken  na de lunch nog een kop koffie en toen was het voor haar al tijd om dochter uit school te halen. Zelf had ik nog even een half uurtje. Ik besloot om op de bank te gaan liggen. Wat was ik blij dat ik het wekkertje had gezet anders hadden de jongens echt op het schoolplein staan wachten.

Hoe gezellig en leuk ik het ook heb gehad met het shoppen het was eigenlijk veel te veel voor mij. Ookal wist ik dit stiekem al van te voren. Dus de dagen erna lag ik vooral met heel veel pijn op bed. Op het moment dat ik dacht dat het lichamelijk allemaal wel weer ging kreeg ik er een migraine aanval over heen. Dus volgende er een blog stilte van een ruime week.

Hoe waren de eerste weken bij jullie na de vakantie?

Regenton

Bij een nieuwe tuin met plantjes hoort ook een nieuw huishoudelijke taak, namelijk de plantjes water geven. Bij het aanleggen van de tuin hebben wij hier al goed overnagedacht. We wilde namelijk een regentonplaatsen maar waar laat je dat grote ding? Op een manier dat het bij de tuin past en niet een sta in de weg is.

De plek waar ik de regenton wilde hebben was al snel duidelijk namelijk in de hoek bij de regenpijp wel zo makkelijk voor het aansluiten.  De regenpijp is bij ons naast de voordeur en omdat we vanuit de bouw van de woning een soort opstap hebben bij de voordeur zou de regenton hier nooit geplaatst kunnen worden. Samen met de tuinman was ik wat aan het brainstormen en besloot hij dat het een groot plateau moest worden bij de voordeur zodat de regenton op de opstap paste. Daarmee was ook gelijk de keus voor ons gemaakt of we de opstap zouden laten wegbreken of betegelen. Dat is dus het laatste geworden.

Omdat manlief gekozen had voor een zinken regenpijp was het een uitdaging om het juiste tussen stuk te vinden om de regenton te kunnen aansluiten. Voor het geheel wil je natuurlijk ook een zink tussenstuk en geen plastic. Gelukkig vond hij die online. Na een uurtje knutselen had manlief het tussenstuk er tussen.

Om het voor mij mogelijk te maken om de planten water te geven hebben we een dompelpomp in de regenton geplaatst. Hierop kan ik heel gemakkelijk de tuinslang klikken en de planten water geven. Geen gesjouw met emmers of gieters met water.

Wat ons opvalt is dat de bakken waar de planten in staan erg warm worden. Wij hebben gekozen voor een donkere steen en hierdoor verdampt het water in de bakken erg snel! De stenen van de bakken worden echt kokend heet. Mocht je ooit zelf voor de keuze staan welke kleur bakken je laat of gaat metselen houd hier dus rekening mee. Opzich is het geen probleem maar de planten hebben wel extra water nodig. Dat is iets waar ik me best op heb verkeken. Wij kunnen ongeveer 3x de planten water geven en dan is onze regenton al leeg.

Al met al ben ik super blij met onze tuin.